۱۰ مدل مو ژاپنی سنتی، کوتاه و بلند زیبا برای خانم ها
فرهنگ شرقی ژاپن همیشه آبستن نوآوری‌های جذاب و متفاوت بوده است. در این مقاله ۱۰ مدل مو ژاپنی سنتی، مخصوص موهای کوتاه و بلند زیبا را برای خانم ها معرفی کرده‌ایم.
ویژگی کوتاهی مو به سبک ژاپنی
در مدل‌های کوتاهی ژاپنی رعایت تضادها و عوامل فرهنگی بسیار قدرتمند است. به طور مثال مدل موی گیشا های ژاپنی توصیفی از شخصیت آنها است. مدل موهای فانتزی شبیه انیمه های ژاپنی نیز شخصیت و فرهنگ کاراکترهای قدرتمند آن را به تصویر می‌کشد.
باید توجه داشته باشید که مدل موی گیشاها به فردیت آنها تاکید کرده و ربطی به جنسیت آنها ندارد. استفاده از چاپ استیک در موها نماینگر نظم و رفتار سنجیده گیشا های ژاپنی است.
بعضی از مدل‌های موی ژاپنی بسیار پیچیده و لایه لایه هستند، که خود توجه به جزئیات در زیبایی را در فرهنگ ژاپن به تصویر می‌کشد. مدل مو ژاپنی سنتی سرشار از پیچیدگی‌های بصری است اما هر چه به سمت مدرنیزه شدن پیش میرود، مدل‌ها ساده شده و به فرهنگ جهانی نزدیک‌تر می‌شوند.
در مدل مو ژاپنی مدرن چتری بلند و مخفی شدن بخشی از چهره پشت مو بسیار رایج است. تصویری اغوا کننده و مبهم، که اجازه نمی‌دهد روح دختر از پشت چشم‌ها دیده شود.
در مدل‌های انیمه ای که امروزه بسیاری از جوان‌ها در سطح جهان از آنها استفاده می‌کنند. شخصیت مبارز با رنگی فانتزی به تصویر کشیده می‌شود.
۱۰ مدل مو ژاپنی
زنان و مردان ژاپنی برای بیان موقعیت اجتماعی یا اقتصادی خود از مدل مو استفاده می‌کردند.
به طور مثال بین قرن هفتم تا نوزدهم میلادی زنان اشرافی، که با نورچشمی‌های دربار یا خانواده‌‌های حکمران در ارتباط بودند، موهایی بسیار پیچیده با لایه‌های منظم داشتند. در موهای خود از روغن، شانه، روبان، گل‌ها و کلیپس استفاده می‌کردند.
مدل کپاتسو، یک مدل مو ژاپنی الهام گرفته شده از چین
در اوایل قرن هفتم میلدی زن‌های اشرافی ژاپنی موهای خود را بلند می‌کردند و جلوی موها حالتی جعبه داشت.
ادامه موها به صورت دم اسبی دایره‌ای شکل در پشت سر جمع می‌شد. گاهی این دم اسبی را با نخ قرمز می‌بستند.
مدل مو ژاپنی کپاتسو از فرهنگ چین الهام گرفته شده بود.
تارگامی یا مدل موهای بلند و صاف
در عصر هیان تاریخ ژاپن از سال ۷۹۴ تا ۱۳۴۵ میلادی، زن‌های ژاپنی تصمیم به رد فرهنگ و مد چین گرفته و مدل موهای خود را تغییر دادند.
خانم ها تصمیم گرفتند که موهای خود را نبسته و آنها را آزاد و رها بگذارند. مو هر چقدر بلندتر بود از نظر سلیقه آن دوران بهتر محسوب می‌شد. تا جایی که موهایی که روی سطح زمین کشیده می‌شد، به نام ارتفاع زیبایی مشهور شده بود.
موهای محکم بسته شده با یک شانه روی آن
در دوران ادو (۱۶۰۳ تا ۱۸۶۸( زن‌های ژاپنی شروع به آرایش مو در مدل‌های پچیده‌تری کردند. آنها موهای خود را واکس زده و در پیچ‌های مختلف و متفاوتی به سمت عقب جمع می‌کردند و محکم می‌بستند. سپس آنها را با گل، شانه‌ها، کش مو و حتی گل تزئین می‌کردند.
استایل شیمادا جادوگر در مدل مو ژاپنی ساده شده مدل موی آن دوران است که بیشتر زنان در سال ۱۶۵۰ تا ۱۷۸۰ میلادی از آن استفاده می‌کردند و پس از بستن مو در وسط سر شانه‌ای چوبی بالای آن می‌گذاشتند.
استایل شیمادا میج
در سال ۱۷۵۰ تا ۱۸۶۸ استایل شیمادا جادوگر در اواخر دوره edo مد شد. در این مدل مو ژاپنی قسمت بالایی موها روی شانه چوبی بسیار بزرگی برمی‌گشت.
برای نگه داشتن موها تعداد زیادی چوب مو و روبان استفاده می‌شد. سازه تکمیل شده مو بسیار سنگین بود. تا جایی که زنان برای تحمل وزن آن تمرین می‌کردند، تا در تمام طول روز بتوانند، آن را بپوشند.
شیمادا میج باکس
در همان دوره شیمادا، نوعی دیگر از مدل مو ژاپنی به نام باکس شیمادا رایج شده. در این مدل مو به شکل یک جعبه حلقه می‌شد. همچنین یک جعبه مو اضافی نیز در نزدیکی گردن ایجاد می‌شد.
ورتیکال میج
دوران ادو، دوران طلایی مدل مو سنتی زنان ژاپنی بود. یکی دیگر از مدل موهایی که خلاقیت زیادی در آن به چشم می‌خورد، مدل موی فوق العاده دهه ۱۷۹۰زنان، ورتیکال میج است. در این مدل موها با استیک یا بان در بالای سر جمع شده و با یک شانه و چندین چوب مو، حالت خود را حفظ می‌کرد.
این استایل مو ژاپنی کار را برای درست کردن مو و نگهداری از آن ساده کرده بود.
مدل کوه‌های بالدار
در انتهای دوران ادو، برای مناسبت‌های خاص، زن‌های فاحشه سطح بالای ژاپنی با متراکم کردن موها به سمت بالا و تزئین آنها با ابزارهای مختلف، صورتشان را سفید رنگ می‌کردند، تا با موهای سیاهشان ست شود.
استایل یوکو- هیوگو در مدل مو ژاپنی، جمع حجم بسیار زیادی از مو در بالای سر و ثابت کردن آن با شانه‌ها، چوب‌ها و روبان‌ها بود. کناره‌های مو واکس زده می‌شد تا به صورت بال‌هایی دور کوه موها قرار گیرد.
اگر زنی با این استایل مو دیده می‌شد، همه می‌دانستند که با شخص بسیار مهمی قرار ملاقات دارد.
مدل موشی و چند ابزار مو
این مدل که به نام گیکی نیز شناخته می‌شود، شامل بغل مو واکس زده شده و دو حلقه موشی بسیار بزرگ بود. زاویه چوب‌های مو و شانه‌ها در این مدل بسیار خاص طراحی شده بود. این مدل نیز در اواخر دوران ادو رایج شد.
درست کردن مو به این شکل بسیار سخت و زمانبر بود و تلاش زیادی برای درست کردن آن می‌شد. زنان درباری و گیشا‌های هنرمند در محله‌های بد، اغلب این مدل مو را چندین روز روی سرشان حفظ می‌کردند.
مدل مارو میج
مارو میج یک استایل دیگر دارای خمیدگی از موهای واکس زده شده در مدل مو ژاپنی است. که در سایزهای کوچک و بسته یا بزرگ و پرحجم درست می‌شد.
یک شانه بزرگ به اسم بینچو در پشت موهای بلند گذاشته می‌شد و آن را پشت گوش‌ها پخش می‌کردند. مارو میج در بین زنان درباری، رقصنده ها و گیشا ها رایج بود، اما بعدها زنان عادی نیز از آن استفاده کردند. امروزه بسیار از عروس‌های ژاپنی از مدل مارو میج برای عکس‌های عروسی خود استفاده می‌کنند.مدل مو ژاپنی ساده پشت بسته
بعضی زنان درباری در اوخر ادو ( دهه ۱۸۵۰) مدل مو ساده و شیکی داشتند. این مدل پیچیدگی زیادی نداشت و از مد‌های دو قرن گذشته فاصله گرفته بود. در این مدل مو ژاپنی موها به عقب کشیده شده و توسط یک یا دو روبان در پشت سر بسته می‌شد. موهای بلند پشت بدن می‌افتاد.
این مدل مو تا اوایل قرن بیستم رایج بود. اما در دهه ۱۹۲۰ با وارد شدن مدل‌های اروپایی از دور خارج شده و بیشتر زن های ژاپنی از مدل فلپر – استایل باب استفاده کردند.
امروزه زنان ژاپنی مدل موهای متفاوتی دارند که تحت تاثیر مدل های بلند سنتی ژاپن قرار گرفته است. مدل اسوبراکاشی در حال حاضر در بین دختران ژاپنی بسیار رایج است.